LOKMA KARIN DOYURMAZ, MUHABBET ARTIRIR

İnsanlar, mutluluğu gül alınıp satılan pazarlarda değil, maddi tatmin sağlayacak, görsel şölen sunacak yerlerde aramaya meyilli.  

Hâlbuki mutlu olmak için çok büyük şeylere değil, sevgi ve muhabbetle bir sofra başına oturabilen aileye, dostların varlığına ihtiyacımız var bizim.

***

Şaban ABAK türküleri anlattığı "Karpuz Kestim Yiyen Yok" adlı kitabında, Fuzuli’nin çok etkilendiğim “Ne yanar kimse bana ateş-i dilden özge / Ne açar kimse kapum, bad-ı sabadan gayrı” dizesini hatırlatarak şöyle devam eder; "Cenabı Allah karpuzu büyük yaratmış. Etrafına halka olalım diye yuvarlatmış. Tatlı dille yiyelim, muhabbetle içimizi tutuşturup, alevlenişine karşı ayna olsun diye, içinin kor kırmızısını suya ve şekere boğmuş. (…) Türküde kestiği karpuzu yiyecek kişiyi arayan (çağıran) âşık, kendisine bir oynaş değil, çocuk da verecek bir eş aramakta, onu çağırmaktadır. Evi de, evdekini de paylaşacak olanı, halden anlayanı çağırmaktadır. Görünüşte karpuz yemeğe, gerçekte ise  muhabbete. Çünkü atalardan kalma zarif sözden de biliyoruz ki, “lokma karın doyurmaz, muhabbet artırır”

***

Bir akşam dostlarla oturup, muhabbetle demini alan çaylarımızı içtik. Çayın acı olduğunu ancak sohbet bitince farkettik. Keşkek, yalnız yenildiğinde tadını kıskanan bir yemekmiş bunu beraber yerken bildik.

***

Şimdi durup bana, mutluluğun çayla, karpuzla, keşkekle alakası ne demeyin.

Ben, fokurtusunu birlikte duyacağımız, sabır ve emek ile lezzetini bulan, bir demlikten birçok bardağa boşalan çayın talibiyim. İster zengin olsun ister fakir, birlikte oturulabilen Halil İbrahim sofralarının bereketinin peşindeyim. Sohbeti bilenler için sofra da, kahve de zaten bahane.

*** 

Muhyiddin ŞEKUR ‘Su Üstüne Yazı Yazmak’ adlı kitabında “dünyada seni gerçekten dert edinen birilerini bulursan onların yanında kal” diye nasihatte bulunur.

Rabbim bizleri, özü kuru duyguların istila ettiği günlerde, sözü yağmur damlası olan, varlıklarıyla mutlu olduğumuz, kapımızı çalacak, kapısını çalabileceğimiz kimselere hasret koymasın.

***

"Gülbahçe"ye gül yollamak ne ola ki demezseniz, bir gülle gecenize ve gündüzünüze, duanıza, sabrınıza her bir yanı gül kokan, türkü kokan evinize selam ederim deyip yıllar önce "Karpuz Kestim Yiyen Yok" adlı kitabı ve Mustafa Kutlu'nun bir çok kitabını bazen bir araya geldiğimiz ender zamanlara şahit olsun diyerek elden ele, bazen de mesafelerin ayazında üşümeyelim diye posta yoluyla gönderip hediye eden,"Hemşo" ma, 

Yukarıdaki fotoğrafı, yazılarında kullanırsın diyerek bana gönderen, köyündeki o lezzetli mısırlarından tatma imkanı bulduğum, Yavuz'a

Varlıklarıyla yazılarıma ilham veren dostlarıma, akrabalarıma,

Ve güzel aileme,

Teşekkürler.

***

Başka bir yazıda görüşmek üzere hoşça kalın.

YUNİS ELMAS