5- GORİOT BABA VE AHVALİMİZ

Yıllar önce, Balzac’ın Goriot Baba’sını okurken, bu babanın kızlarına duyduğu aşırı sevgiyi, onların her ihtiyacını karşılamak için tüm servetini tüketişini abartılı, buna karşılık kızlarının babalarına karşı çıkarcı tavırlarını gerçeklikten uzak bulmuştum. Şimdi, iki çocuk babası olarak hissettiklerimle birlikte, çocuklarının peşinden koşup da, “her isteklerini yerine getiriyorum …” diyen anne babalar ve her geçen gün huzur evlerinin sayısının arttığına dair haberler, "bir daha okumam" dediğim Goriot Baba'yı tekrar okuttu bana. 

Karısı öldükten sonra deyim yerindeyse bütün hayatını ve servetini kızları Delphine ve Anastasie için adayan, hayatının yegane anlamı ve mutluluğu, kızlarının her isteği ve hevesini yerine getirmekten ibaret olan Goriot Baba için Paris sosyetesinden bir kadın şöyle diyordu: 

“Yüreğimiz bir hazinedir. Onu bir çırpıda boşaltırsanız iflas edersiniz. Meteliksiz kalan bir kimseyi asla bağışlamadığımız gibi, bir duyguyu da, ta derinlerine kadar kendini ortaya vurduğu için asla hoş görmeyiz. Bu baba her şeyini vermişti. Yirmi yıl boyunca yüreğini, sonsuz sevgisini vermişti. Bir günde de bütün servetini vermişti. Limonun suyunu iyice sıkıp attıktan sonra, kızları boş kabuğu sokak köşelerinde bıraktılar.” (Goriot Baba/Balzac Sosyal Yayınları Nesrin Altınova Çevirisi, 2001, Sy:104)

Dün ataerkil bir toplumduk. Bu gün neredeyse çocukerkil bir topluma geçiş yaptık. Hiçbir sorumluluk ve sorgulama süzgecinden geçirmeden çocukların istek ve arzularının karşılanmasına kendini memur etmiş anne ve babalar: Son nefesini verirken dahi maddi ve manevi tüm servetini harcadığı evlatları yanına gelmeyen ve kiralık bir dairede acı ve yalnızlık içinde ölen Goriod Baba nın akibeti uzak değil.

&&&

Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi ve anne babanıza iyi davranmanızı emretti. Onlardan biri veya ikisi senin yanında yaşlanırsa onlara öf bile deme! Onları azarlama! İkisine de gönül alıcı güzel sözler söyle. Onlara merhametle ve alçak gönüllülükle kol kanat ger. "Rabbim! Onlar nasıl küçüklükte beni şefkatle eğitip yetiştirdilerse şimdi sen de onlara merhamet göster" diyerek dua et.  (İsra Suresi; 23,24)

&&&

Yapılan birçok araştırma, ülkemizde de her geçen gün huzur evlerinin sayısının arttığı ve yaşlanan anne ve babaların çocukları tarafından bu evlerde kimsesizliğe terk edildiğini gösteriyor. İşin acı yanı ise, bu artışın maddi yoksulluk nedeniyle değil, çocukları için her türlü fedakârlığı gösteren ve ekonomik durumu iyi olan yaşlılar tarafından, sosyal yoksunluk ve ilgisizlik nedeniyle daha çok talep ediliyor olması.

Geleneksel değerlere önem verdiğini bildiğimiz Japonya’da bile 65 yaşın üstündeki insanların, yalnızlık ve parasızlık sebebiyle, daha rahat ve sosyal bir ortamda yaşamlarını sürdürebilmek için, kendi istekleri ile basit suçlar işleyip hapse girmeye çalıştıklarına,  çoğunluğunun 75 yaş ve üstü kişilerin oluşturduğu 9 milyon kişinin yalnızlıktan olumsuz etkilendiğinin tespit edilmesi sonucunda İngiltere de “Yalnızlık Bakanlığı” nın kurulduğuna dair haberler duyduk geçen aylarda.

Yaşlı insanların yalnızlıkları yalnızca huzur evlerinde de olmuyor. Değer yargılarımız her geçen gün öylesine aşınıyor ki, aynı evde, yada aynı evde değilse bile aynı şehirde dahi olsa, ziyaret edilmeyen, oturup hal hatırı sorulamayan, ihtiyacı giderilmeyen, küçük bir tebessümden, en ufak bir ilgi ve alakadan mahrum bırakılan yaşlıların sessizce gözyaşı döktüklerini göremiyoruz. Uzak şehirler de yaşayanlar için, bir araya gelmeye imkan ve vesile olması gereken bayramlar dahi, tatil anlayışı yüzünden yaşlıların hasret ateşini söndüremiyor.

Allah sonumuzu hayreyleye.

&&&

Bu yazı evlatları tarafından ihmal edilen anne ve babalara dair oldu. Gençler, çocuklar kızmasın, anne ve babaları tarafından ihmal edilen çocuklara dair de yazacağım.

Başka bir yazıda görüşmek üzere hoşça kalın.

Yunis ELMAS