KİTAPLARA KAÇANLAR

PARANIN SATIN ALAMAYACAĞI ŞEYLERE DAİR İnsanlar artık maddiyata tahvil edilebilen değer yargılarıyla mutluluğu arıyor. Bu yüzden de, mutluluğu alınıp satılan bir meta zannediyor. Mutlu olduğu sanrısıyla avunuyor. Zygmunt BAUMAN, ‘Yaşam Sanatı’ adlı kitabında yaşama sanatının cahili olmuş zaman yoksulu insanlar için, mutluluk veren değerlerin satın alınamayacağını, onları gidip bir mağazada alamayacağını söylüyor: “Gözlemciler, insan mutluluğu için önemli şeylerin yaklaşık yarısının hiçbir fiyatı olmadığını ve mağazalardan satın alınamayacağını ileri sürüyor. Eldeki nakdiniz ve krediniz ne olursa olsun, bir alışveriş merkezinde, sevgi ve dostluğu, aile hayatının zevklerini, sevdiklerinizle ilgilenmekten yada sıkıntıdaki bir komşuya yardım etmekten gelen tatmini, iyi yapılan bir işten elde edilen özsaygıyı, (…) iş arkadaşları ve ilişki kurduğunuz diğer insanların takdir, sempati ve saygısını bulamazsınız. (…) Şu epeyce muhtemeldir ki, yitirilenler kazanılanları çoğu kez geçer ve

TARTIŞMA ADABI ÜZERİNE “Mecliste ârif ol kelâmı dinle El iki söylerse, sen birin söyle Elinden geldikçe sen eylik eyle Hatıra dokunup yıkıcı olma”   Karacaoğlan, “Dinle Sana Edeyim Bir Nasihat” şiiriyle yıllar öncesinden böyle seslenirken, ''İncitme sen ahbabını incinmeye senden / Bu 'alem-i fanide zerafet budur işte'' demiş Şaire Leyla Hanım. Nasihate karnımız tok diyen zerafet yoksunu insana; Theodor W. Adorno Minima Moralia’sında "Tek bir sohbet yok ki bahse tutuşma yüzünden zehirlenmiş olmasın" derken, zehirlenmiş sohbetlerin bizi götürüp bıraktığı yeri 'Yolumuz birbirimizi anlamaktan geçmiyorsa, hiçbir yere varamayacağız demektir," diyerek gösteriyor bize İsmet Özel. Hakikati her halükarda kendisinde görenler, hiç bir zaman doğruya ulaşamazlar. Gayesi, gerçeğe ulaşmak olanların münazaraları için Taşköprülüzâde, ''Bir saat münâzara, bir ay mütâlaadan hayırlıdır'' demiş. Ancak, bizim münazaralarımızdan hayır